blogunu terk eden bir adamın acı dolu hikayesi

    "Denetlenmeyi bekleyen X yorum var." yazıyla meraklanıp; gelen yorumların "Whats up!..." yahut "Hey there!..." diye başladığını görmek o kadar canımı acıtmaya başladı ki artık.

    Çok uzun bi süre yazı yazmayıp, ardından hiç bişey olmamış gibi davranmakla; bu blogda "mystic ustadan kekikli haşlanmış brokoli tarifi" başlıklı bir post yayınlamak benim için benzer şeyler olacaktı, bu nedenle bi açıklama yapma gereği hissediyorum, aslında açıklama gereğinden ziyade; ben kendimi suçlu hissediyorum galiba.

    Biliyorum lan, biryerlerde hala bu blog umursanıyor(yazar burda paralel evrenden bahsetmekte); hissediyorum. Arama sonuçlarına böyle büyük aradan sonra yinede güzel cevap veriyor blog, çok ilginç. Neyse konuya giriyim artık.

   İşi gücü olmayan adam için(maksat ticari değilse) blog yazmak kadar güzel birşey bilmiyorum. Mesela tam şu an; aylar sonra yine, Obama'nın ulusa sesleniş metnini düzenleyen kişi kadar önemli biri gibi davranıyorum bu yazıyı yazarken.(salak mıyım neyim).

 "Ulan bu kadar seviyodunda, eeee?" diyenleri duyamaz gibiyim. Kim diyecek ki la, diyecek adam mı bıraktık. eheh. Sebep; "düzenli Mystic ziyaretçisi" yerini google görsellerde; tabak, çanak, kazak ararken yolu düşen ev hanımlarına bıraktı. 

 
Vatevır;

   Faydalı içeriği severim, okuyucunun kafasını çalıştıran, yeni şeyler öğreten ya da düşündüren cinsten olursa hele birde, ne güzel olur. İşte bende böyle şeyler yazmaya çalıştım, ama anladım ki; ayranı çok seven, işli güçlü ve çok güzel bi sevgilisi olan adama göre değil bunlar; en az 15 tane eskiz var tamamlanmamış; ve konular, linkler, yazılar, kitaplar etc. Kıyamıyorumda, nolacak bilmiyorum. Belki emekliliğimde bulmaca çözmekten fırsat buldukça tamamlarım.

  Umarım daha düzenli ve kısa yazarım artıkın. sizde yine;

 "Gıdımızdan aldı ve hızla uzaklaştı, yüzünü göremedik." dersiniz.

bay bay.